Πόσο Σύμμαχοι είναι οι «σύμμαχοι» της Ελλάδας;

Πόσο Σύμμαχοι είναι οι «σύμμαχοι» της Ελλάδας;

Ένα επίκαιρο ερώτημα δεδομένης της εμπλοκής της Ελλάδας σε αμερικανικές-ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις εκτός συνόρων

 

            Τα μεταλλαγμένα δεν υπάρχουν μόνο στον χώρο της αγροτικής παραγωγής, των τροφίμων, αλλά σήμερα τα βλέπουμε να εκδηλώνονται ακόμη και στους χώρους της πολιτικής και στρατηγικής.

 

Μιλούμε για τις ΗΠΑ και τον «συμμαχικό» χώρο που υπήρξε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, διότι πρέπει να δούμε την πραγματικότητα, ότι οι ΗΠΑ μεταλλάχθηκαν σε μία κρατική μορφή όπου βλέπουμε σοβιετικού τύπου συμπεριφορά απέναντι στους «συμμάχους». Ένας ατλαντικός σοβιετισμός ή ατλαντισμός.

            Ακόμη περισσότερο, η προστασία που έχει δεχθεί η Τουρκία από τους «συμμάχους» (κατά τις προηγούμενες δεκαετίες) στις προκλήσεις της και στην ασύλληπτη επιθετικότητά της εναντίον της Ελλάδας, δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Έχει παγιώσει την πεποίθηση τόσο μέσα στις Ένοπλες Δυνάμεις όσο και στον ελληνικό πληθυσμό γενικότερα ότι το ΝΑΤΟ έχει πια μετατραπεί σε μία Εχθρική Συμμαχία για την Ελλάδα. Η φαινομενική σύγκρουση των λίγων μηνών που βλέπουμε κατά της Τουρκίας, είναι απλώς συμμορίτες από διάφορες κλίκες, που φαγώνονται μεταξύ τους για τον βαθμό επιβολής του ενός στον άλλον.  Αυτό ακόμη και αύριο μπορεί να αλλάξει.

             Πριν από πάνω από μία δεκαετία, μεταξύ Μαΐου-Σεπτεμβρίου 2009 εσωτερική δημοσκόπηση της vprc στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων αποκάλυψε ότι ειδικά για το ΝΑΤΟ και τον ρόλο των Αμερικανών ως συμμάχων, οι στρατιωτικοί απάντησαν ότι ο βασικός λόγος της συμμετοχής μας στο ΝΑΤΟ είναι να εξισορροπούμε την επιρροή της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας και ότι το ΝΑΤΟ υποστηρίζει περισσότερο την Τουρκία. Επιπλέον, ότι η Ελλάδα είναι πολύ λιγότερο ωφελημένη από την Συμμαχία σε σχέση με το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν δεν ήταν η πραγματική χρησιμότητα του ΝΑΤΟ κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, η αξία συμμετοχής της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ θα αξιολογούνταν θεαματικά χαμηλότερη, ενώ οι στρατιωτικοί υποστήριζαν θερμά την είσοδο της Σερβίας (62%) και της Ρωσίας (55%) ως μέλος του ΝΑΤΟ ή σε κάποια κοινή συμμαχία, προφανώς για να εξισορροπηθεί η επιθετικότητα της Τουρκίας αλλά κυρίως η εκμετάλλευση των Ηνωμένων Πολιτειών. Μόνο 35% υποστήριζαν την είσοδο της Ουκρανίας και 30% της Γεωργίας. Σχετικά με την χρησιμότητα του ΝΑΤΟ η πρώτη απάντηση με 46% ήταν ότι συμβάλλει στην πρωτοκαθεδρία της Δύσης σε παγκόσμια κλίμακα. Δηλαδή καμία σχέση με την αποστολή μίας Συμμαχίας να προστατεύει τα μέλη της. Είναι ξεκάθαρα επεκτατική προβολή ισχύος για κυριαρχία και όχι άμυνα.

Τον τελευταίο καιρό ακούμε όλο και περισσότερο για τη σχεδιαζόμενη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη, την επέκταση άλλων βάσεων κλπ. Ιδίως μετά από την λυσσαλέα επίθεση εναντίον της ρωσικής συνεργασίας με την Ελλάδα, ακόμη και στον πολιτιστικό τομέα και με τη στοχοποίηση προσώπων, οι οποίοι είχαν προσφέρει πρωτίστως στην Ελλάδα προωθώντας την ελληνορωσική συνεργασία.

Η δικαιολόγηση και θεμελίωση ειδικά της αμερικανικής βάσης που σχεδιάζεται στην Αλεξανδρούπολη και οι επεκτάσεις αλλού, γίνεται πάνω στην ιδέα της «Συμμαχικότητας», η οποία υποτίθεται ότι υπάρχει από την πλευρά των ΗΠΑ προς την Ελλάδα. Ότι δηλαδή οι ΗΠΑ είναι σύμμαχοι με την Ελλάδα. Αυτό πώς αποδεικνύεται; Αυτό όχι μόνο δεν αποδεικνύεται αλλά στην πράξη όλοι ξέρουμε (ακόμη και ο σημερινός υπουργός Άμυνας στην Ελλάδα, που εντελώς συμπτωματικά, είναι απόφοιτος του Αμερικανικού Κολλεγίου) ότι δεν είναι σύμμαχοί μας. Αυτούς που ακόμη και τώρα κάποιοι χαρακτηρίζουν ως «παραδοσιακούς συμμάχους», η ιστορική παράδοση δείχνει ότι λειτούργησαν ως οι περισσότερο αποτελεσματικοί εχθροί που είχαμε ποτέ. ΟΛΑ τα οπλικά συστήματα που χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί η Τουρκία εναντίον μας είναι αμερικανικά, εγγλέζικα, ολλανδικά κλπ από τους «συμμάχους» του Β’ Π.Π. και του Ψυχρού Πολέμου που μεταλλάχθηκαν σε αυτό που οι κοινωνίες τους, τούς έβαλαν να πολεμήσουν και να πολεμήσουμε μαζί. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Όταν λοιπόν μιλούμε για συμφωνία με τις ΗΠΑ, όταν ο Αμερικανός πρέσβης (ο πραξικοπηματίας Πάιατ, που έκανε το πραξικόπημα στην Ουκρανία και ανέβασε ένα ναζιστικό καθεστώς στην εξουσία) επιθεωρεί χώρους, εγκαταστάσεις κλπ, είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε ότι άλλες είναι οι ΗΠΑ που βλέπουμε τώρα και άλλες είναι οι ΗΠΑ που ξέραμε στο παρελθόν.

 

Ας μην μας παρασύρει η νοσταλγική ανοησία και βλέπουμε τις ΗΠΑ όπως δεν είναι πια. Η νοσταλγική ανοησία δεν πλήττει μόνο όσους τούς επηρεάζει. Μάς πλήττει όλους.