Το ελεύθερο ιστολόγιο του κόμματος ΑΚΚΕΛ

 ΑΡΘΡΟ

Η μεταφιλελεύθερη Δύση και η Νέα Ανωμαλία

     Όροι όπως "διεθνής τάξη βασισμένη σε κανόνες" ή "φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη" αναφέρονται στη συναίνεση που προέκυψε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι παγκόσμιοι ηγέτες - οι ιδιοκτήτες κεντρικών τραπεζών και πολυεθνικών εταιρειών με τα τσιράκια τους τους πολιτικούς - έχουν δημιουργήσει μια ολόκληρη σειρά διεθνών θεσμών και συμφωνιών για την προώθηση της «παγκόσμιας συνεργασίας» γνωστή και ως νέα τάξη πραγμάτων.

Βάκης Τσιομπανίδης

Πρόεδρος ΑΚΚΕΛ

        Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναδείχθηκαν ως ο κύριος υπερασπιστής αυτού του συστήματος και τα ανθρώπινα δικαιώματα, η «ελεύθερη» οικονομία της αγοράς και πολλές άλλες έννοιες που έκτοτε έχουν διαδοθεί στις μάζες μέσω διάφορων ιδρυμάτων, των μέσων μαζικής ενημέρωσης, της βιομηχανίας ψυχαγωγίας και της εκπαίδευσης. Το The Morgoth's Review στο Youtube αναφέρει: «Αν ζεις στη Δύση, έχεις ζήσει σε μια φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη πραγμάτων όλη σου τη ζωή».

        

           Μέσα από αυτή τη λεκτική μαγεία των ουμανιστικών αξιών, το αγγλο-εβραϊκό κατεστημένο που κυβερνά τον κόσμο, παρ' όλες τις φρικαλεότητες του, τόλμησε να ισχυριστεί ότι είναι στο πλευρό της «ανθρωπότητας» και αντίθετο στην «τυραννία». Η ιστορία επιστρέφει πάντα στην εποχή του Χίτλερ και του Στάλιν,  τους οποίους βρίσκει κατακριτέους και τους αντιστοιχίζει με διάφορους σημερινούς "εχθρούς" του συστήματος.

Ο Γερμανός νομικός φιλόσοφος και πολιτικός θεωρητικός Carl Schmitt σημειώνει ότι η έννοια της «ανθρωπότητας» ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο στην ιμπεριαλιστική επέκταση. Χρησιμοποιήθηκε για την απανθρωποποίηση των εχθρών της δυτικής νομισματικής δύναμης, οι οποίοι στη συνέχεια θα μπορούσαν να επιτεθούν σε οποιοδήποτε με το πρόσχημα της ηθικής ανωτερότητας.

Οι δυτικοί φιλελεύθεροι ισχυρίζονται από παλιά ότι νοιάζονται για την ανθρωπότητα. Ακόμη και στη Φινλανδία - «η οποία ανήκει στη Δύση», όπως βροντοφωνάζει ο Φινλανδός πρόεδρος του ΝΑΤΟ Νινιστό - οι πολιτικοί έχουν μάθει τη ρητορική της «αδιαίρετης ανθρώπινης αξιοπρέπειας» και τη «δυτική βάση αξιών» που από μόνη της εγγυάται τον πολιτισμό και την ακεραιότητα. Οι αντίπαλοι δεν είναι στο πλευρό της ανθρωπότητας: αποτελούν «εξαίρεση» από τον κανόνα της Δύσης, απόλυτοι αουτσάιντερ που μπορούν να αντιμετωπιστούν ανάλογα.

Αν η μεταπολεμική συναίνεση βασίστηκε στην ιδέα ότι υπάρχει «μία ανθρωπότητα», σύμφωνα με τον Morgoth, το ενημερωμένο ιδανικό της μεταφιλελεύθερης Δύσης είναι ότι υπάρχει «ένας πλανήτης». Η έννοια της μίας ανθρωπότητας επέτρεψε στη Δύση να γίνει δημογραφικά πολυπολιτισμική (με απώτερο στόχο την εγκατάλειψη όλων των πολιτισμικών διακρίσεων (έθνους, κράτους, οικογένεια, ήθη, έθιμα, θρησκεία) προς όφελος των «παγκόσμιων πολιτών») και οι επικριτές φιμώθηκαν ως "ρατσιστές" και "φασίστες"

Στη νέα φάση, αναδύεται μια παγκόσμια Ατζέντα αυτή του κοντινού 2030: η ανησυχία για την «κλιματική αλλαγή» και η έκκληση για βιώσιμη ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένης της κατανομής των Πόρων, της παρακολούθησης του αποτυπώματος άνθρακα, της παραγωγής ενέργειας χωρίς ορυκτά, των συνθετικών τροφίμων και άλλων τέτοιων ιδεών, οι οποίες θα προσφέρουν τεράστια πρόσθετα κέρδη για τις οικογένειες δισεκατομμυριούχων και τις επενδυτικές τους εταιρείες αφού έχουν ήδη εξορύξει και εξορύξει πετρέλαιο χρόνια τώρα.

Η νέα «πράσινη μετάβαση» σημαίνει επίσης την αντικατάσταση των θεμελιωδών  ανθρωπίνων δικαιωμάτων του παρελθόντος με «δικαιώματα» αποκλειστικά για το κλίμα, τη φύση και τον πλανήτη συνολικά. Όμως ποιος μπορεί να υπερασπιστεί και να προτείνει τι είναι προς το συμφέρον του πλανήτη ή όχι; Οι επιστήμονες και οι ειδικοί, φυσικά, που όμως είναι στη μισθοδοσία της τάξης των δισεκατομμυριούχων και των οποίων η «έρευνα» και οι συστάσεις οδηγούν την ατζέντα των χρηματικών τάξεων.

Η απαίσια συνωμοσία αυτής της «ανάπτυξης» αρχίζει να ξετυλίγεται όταν ακούει κανείς το επιχείρημα ότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι στον πλανήτη- υπερπληθυσμός. Είμαστε βέβαιοι ότι εάν οι εκπομπές άνθρακα δεν μειωθούν σχεδόν στο μηδέν, η ζωή στον πλανήτη μας θα κινδυνεύσει. Σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση, τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να περιοριστούν για το «καλό όλου του κόσμου».

Αλλά αντί να υποταχτούμε πραγματικά στη «φύση», υποβαλλόμαστε στις ιδιοτροπίες των οικονομικών κύκλων μέσω τεχνοκρατικού σχεδιασμού.

«Κανείς δεν ερωτάται αν θέλει τέτοια ανάπτυξη σύμφωνα με την ατζέντα του 2030», λέει ο Morgoth. Φυσικά, εάν το όνομα του παιχνιδιού είναι «σώστε τον πλανήτη», οι άνθρωποι δεν επιτρέπεται να ψηφίσουν κατά της σωτηρίας του πλανήτη. Η ζωή στις «φιλελεύθερες δημοκρατίες» τελειώνει όταν ένας άλλος "ισμός"  παίρνει την εξουσία. Προς το παρόν, ωστόσο, δεν έχουμε το ακριβές όνομα για τη νέα τάξη πραγμάτων, επομένως η δυτική άρχουσα ελίτ θα συνεχίσει να προσποιείται ότι υπερασπίζεται τη «δημοκρατία» και την «ελευθερία».

Κατά κάποιο τρόπο, ο κατασκευασμένος ιός COVID 19 ήταν μια δοκιμαστική διαδρομή για το νέο (το μη) φυσιολογικό. Η βιοπολιτική της εξαιρετικότητας υπαγόρευε ότι οι λαοί έπρεπε να υποταχθούν σε περίεργες εντολές στο όνομα του «δημοσίου συμφέροντος». Όσοι επικρίνουν τα εμβόλια και τους περιορισμούς έχουν στιγματιστεί και κατηγορηθεί για την επαναστατικότητά τους και την σωστή όπως αποδεικνύεται αντίδραση τους. Ο αγώνας ενάντια στον αόρατο εχθρό αποτέλεσε το πλαίσιο για να προετοιμάσει τους μασκοφόρους, φοβισμένους ανθρώπους για το μέλλον. Όπως ήδη αναφέρθηκε στην έκθεση Limits to Growth που ανατέθηκε από τη Λέσχη της Ρώμης, το φόρουμ για την εξουσία στη δεκαετία του 1970, η ίδια η ανθρωπότητα είναι ο εχθρός (ιός;) από τον οποίο πρέπει να προστατεύεται ο πλανήτης.

Αν και η αποτελεσματικότητα του δυτικού ήθους της ελευθερίας έχει αρχίσει να διαβρώνεται τα τελευταία χρόνια, οι φιλελεύθερες αξίες εξακολουθούν να απειλούνται από εχθρούς που πρέπει να απανθρωποποιηθούν. Αυτές περιλαμβάνουν δυνάμεις που ανταγωνίζονται τη Δύση, όπως η Ρωσία και η Κίνα. Η εκστρατεία Infosota έχει ήδη στρέψει τους ανθρώπους ενάντια σε μια ομάδα ανθρώπων, τους Ρώσους -και αναμφίβολα σύντομα και τους Κινέζους- ενάντια στα δόγματα του φιλελευθερισμού. Αυτή τη φορά η μισαλλοδοξία δικαιολογείται και ακόμη και το μίσος υποδαυλίζεται στη Δύση.

Ωστόσο, δεν είναι ο Πούτιν ή το κομμουνιστικό Πολιτικό Γραφείο της Κίνας που τρομάζει τους νέους και τους νοήμονες στην δύση για την κλιματική καταστροφή και την καταστροφή του κόσμου, αλλά μάλλον τα δυτικά (ψεύτικα) μέσα ενημέρωσης και μια επιλεγμένη ομάδα ειδικών και επιστημόνων. Δεν είναι η Ρωσία που ασκεί πίεση στους αγρότες στις χώρες του ευρώ και σκόπιμα θέτει σε κίνδυνο την παραγωγή τροφίμων, αλλά ακόμη και αυτό χρησιμοποιείται για τα ιδιοτελή συμφέροντα της επιχειρηματικής ελίτ. Την ίδια ατζέντα προωθούν οι πολιτικές μηδενικών εκπομπών που επιβάλλονται από την Δύση.

Όλα τα δυτικά ιδρύματα, εταιρείες, ΜΚΟ και κυβερνήσεις υποστηρίζουν περήφανα τις αξιολογήσεις ESG που επινόησε ο χρηματοδότης για την «Υπεύθυνη Επένδυση» που εξοντώνουν τις μικρές επιχειρήσεις σε όλη τη Δύση. Το ίδιο δίκτυο που τροφοδοτείται από επενδυτικούς γίγαντες όπως η Vanguard Group και η BlackRock διακηρύσσει με υπερηφάνεια την ανάγκη για «παγκόσμια διακυβέρνηση». σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης της «κλιματικής έκτακτης ανάγκης» δεν υπάρχει πλέον το παραμικρό περιθώριο για δημοκρατικούς κανόνες και κοινή γνώμη.

Κατά ειρωνικό τρόπο, τίποτα δεν απειλεί τη μεταπολεμική συναίνεση περισσότερο από τους ίδιους τους ανθρώπους που οι ίδιοι διαφημίζουν φιλελεύθερες αξίες ενάντια στον «αυταρχισμό». Η τάξη των δισεκατομμυριούχων και τα τσιράκια τους υπερασπίζονται δημόσια έναν κόσμο αξιών που οι ίδιοι εξαφανίζουν γρήγορα. Μπορούν οι άνθρωποι να δουν μέσα από αυτή τη συσκότιση και την υποκρισία;

Ναι και για αυτό άρχισε η κατάρρευση σε πολλές χώρες της δύσης των πολιτικών υπαλλήλων της δυτικής οικονομικής ολιγαρχίας. Όταν η πολιτική πάψει να είναι καθοδηγούμενη από τα συμφέροντα, τους τραπεζίτες, τους οικονομικούς νταβατζήδες, όταν η πολιτική γίνει ξανά εργαλείο των πολιτών, τότε σίγουρα θα φανεί το φως στο τούνελ του σκοταδισμού της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων και της αυτοκρατορίας της οικονομικής ελίτ που θεωρούν τους εαυτούς τους άριστους και ως αριστοκράτες θεωρούν πως έχουν την εξουσία των πάντων.