ΑΚΚΕΛ: Οι ισραηλινές αυθαιρεσίες στην αφή του Αγίου Φωτός και κατά του Πατριαρχείου αντιμετωπίζονται μόνο με το Corpus Separatum στο Ισραήλ

18/4/2023

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

            Οι προκλήσεις του Ισραήλ κατά του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, της λειτουργίας του και κατά της ορθόδοξης λατρείας είναι μακρόχρονες, με πρόσφατο το αισχρό και απαράδεκτο γεγονός της απαγόρευσης προσέλευσης και αστυνομικών ξυλοδαρμών Ορθοδόξων πιστών κατά τη διάρκεια της αφής του Αγίου Φωτός.

            Υπάρχει λόγος να τα ανεχόμαστε αυτά που κάνει εναντίον μας το κυβερνητικό καθεστώς του Ισραήλ; Όχι βέβαια και μιλάμε για ένα ηχηρό ΟΧΙ διότι το Ισραήλ από την ημέρα ακόμη ύπαρξής του ως κράτος ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να έχει οποιαδήποτε εξουσία στα Ιεροσόλυμα. Αυτό είναι μία πραγματικότητα, η οποία έχει συγκαλυφθεί σε όλες αυτές τις δεκαετίες για λόγους που εξηγούμε αναλυτικότερα παρακάτω.

            Η θεμελιώδης Αρχή του Corpus Separatum για να γίνει αποδεκτή η ίδρυση του ισραηλινού Κράτους αναφέρεται σε μια έκταση σχεδόν όσο η Σαμοθράκη (4-5πλάσια του Δήμου Αθηναίων), η οποία θα περιελάμβανε την Ιερουσαλήμ, την Βηθλεέμ και γύρω περιοχές, όπου δεν θα ίσχυε ο ισραηλινός νόμος και η ισραηλινή κρατική κυριαρχία. Δεν θα υπήρχε ισραηλινή ή παλαιστινιακή κυριαρχία. Θα ήταν μία «πόλη-κράτος» με διεθνές καθεστώς και δίκαιο. Όλοι οι τότε κάτοικοι σε αυτή την περιοχή αυτόματα θα γίνονταν «πολίτες της Πόλης της Ιερουσαλήμ» εκτός αν ήθελαν να έχουν ισραηλινή ή αραβική υπηκοότητα.

Ακραία ισραηλινά, αμερικανικά, αυστραλιανά, καναδικά συμφέροντα για δεκαετίες  δυναμιτίζουν την ελληνική παρουσία και διοίκηση στους Άγιους Τόπους του Χριστιανισμού και την περιουσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Το καθεστώς διοίκησης σύμφωνα με το corpus separatum εξαλείφει κάθε ισραηλινή απαίτηση για οποιασδήποτε μορφής έλεγχο ή ιδιοκτησιακή διεκδίκηση, διατηρώντας την ιστορική διαχείριση σε ορθόδοξα ελληνικά χέρια, όπως είναι αποδεκτό από όλους για αιώνες ολόκληρους. Το ίδιο ισχύει και αν οι Παλαιστίνιοι διεκδικήσουν τμήμα της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσάς τους.

            Όλα αυτά μάς δίνουν και την λύση-μονόδρομο: Άμεση επανενεργοποίηση του corpus separatum, ώστε να εξουδετερωθεί η ισραηλινή εξουσία και υπονόμευση στους Άγιους Τόπους, η οποία είναι ίσως η μεγαλύτερη πηγή αποσταθεροποίησης και συγκρούσεων στην Μέση Ανατολή και μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο.

            Η αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Ελλάδας και της πατριωτικής διοίκησης (όπως το ΑΚΚΕΛ θα λειτουργήσει κυβερνητικά αν επιτρέψει το αποτέλεσμα των εκλογών) θα επιτρέψει και στην Ελλάδα να ηγηθεί διεθνούς κίνησης δράσης για πλήρη επιστροφή στην απαίτηση της διεθνούς κοινότητας από τα τέλη της δεκαετίας του ’40 για απόλυτη εφαρμογή του corpus separatum και αφαίρεση του ελέγχου στην περιοχή του corpus separatum από τους Ισραηλινούς.

 

            Αναλυτικά το ιστορικό πλαίσιο:

 

 

Το corpus separatum στα Ιεροσόλυμα-Βηθλεέμ

 

Μετά από τον Β’ Π.Π. η διεθνής κοινότητα (μέσω του ΟΗΕ που μόλις είχε δημιουργηθεί) επέτρεψε την δημιουργία του κράτους Ισραήλ στην μέχρι τότε αγγλοκρατούμενη Παλαιστίνη.

Το Ισραήλ δημιουργήθηκε ως κράτος με «κάτι» που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με την ύπαρξή του ως κράτος. Χωρίς αυτό το «κάτι» ακυρώνεται η ύπαρξη του Ισραήλ ως κράτος. Είναι βασικό στοιχείο των κρατικών θεμελίων του Ισραήλ ως απαίτηση της διεθνούς κοινότητας. Το «κάτι» ονομάζεται «corpus separatum» δηλαδή «(ξε)χωριστό σώμα». Αναφέρεται σε μια έκταση η οποία θα περιελάμβανε την Ιερουσαλήμ, την Βηθλεέμ και γύρω περιοχές (οι οποίες έχουν ξεχωριστή θρησκευτική σημασία για τρεις μεγάλες θρησκείες), όπου δεν θα ίσχυε ο ισραηλινός νόμος και κρατική κυριαρχία.

Σε αυτή την έκταση (σχεδόν όσο η Σαμοθράκη, 4-5πλάσια του Δήμου Αθηναίων) δεν θα υπήρχε ισραηλινή ή παλαιστινιακή κυριαρχία, αλλά θα ήταν διεθνής περιοχή με διεθνές καθεστώς και δίκαιο. Όλοι οι κάτοικοι σε αυτή την περιοχή αυτόματα θα γίνονταν «πολίτες της Πόλης της Ιερουσαλήμ» εκτός αν ήθελαν να έχουν ισραηλινή ή αραβική υπηκοότητα.

Θα ήταν μία «πόλη-κράτος» για όλους τους πολίτες των κρατών. Το διεθνές καθεστώς σε αυτή την περιοχή του corpus separatum θα την καθιστούσε ξεχωριστό σώμα, εκτός ισραηλινού αλλά και παλαιστινιακού κράτους, όπως επίσης και εκτός του σώματος της ισραηλινής και παλαιστινιακής νομοθεσίας.

Η λειτουργία και η περιουσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων δεν θα κινδύνευαν από εξτρεμιστικές κρατικές ή ιδιωτικές ομάδες, διότι το corpus separatum το προστάτευε. Αυτά που έκανε η ισραηλινή κυβέρνηση στην αφή του Αγίου Φωτός κλπ, δεν θα μπορούσε να τα κάνει.

Η Αραβοϊσραηλινή σύγκρουση σταμάτησε την εφαρμογή του corpus separatum αλλά η διεθνής κοινότητα, μέσω της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, σχημάτισε ειδική Επιτροπή στα τέλη του ’40 η οποία, μεταξύ άλλων θα εφάρμοζε το διεθνές καθεστώς στην Ιερουσαλήμ-Βηθλεέμ. Ειδικότερα η περιοχή corpus separatum θα οριζόταν με βορειότερο άκρο στο Shu'fat (βόρεια της Ιερουσαλήμ), νοτιότερο στη Βηθλεέμ, ανατολικότερο στο Abu Dis και δυτικότερο στο Ein Karim-Motsa.Οι ιεροί τόποι των τριών θρησκειών θα βρίσκονταν μέσα σε αυτήν την διεθνή περιοχή, έξω από την εξουσία Ισραηλινών, Παλαιστινίων ή άλλου κράτους. Συνεπώς, θα ήταν αδιανόητο και σε σύγκρουση με τις αποφάσεις του ΟΗΕ, κάποιο κράτος να έχει την πρωτεύουσά του ή κρατικές Υπηρεσίες μέσα στην περιοχή του corpus separatum (είτε το Ισραήλ είτε οι Παλαιστίνιοι) και να ασκεί κρατική εξουσία σε αυτή την περιοχή.

Αυτό που κάνουν οι ακραίοι πολιτικοστρατηγικοί κύκλοι στο Ισραήλ, ΗΠΑ, Αυστραλία, Καναδά κλπ (α) με την αρπαγή περιουσιακών στοιχείων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων (β) με την επιβολή αστυνομικών κλπ ελέγχων και κανόνων στην Ορθόδοξη Λατρεία (γ) με την διεκδίκηση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ και (δ) με την πίεση για μεταφορά πρεσβειών στην «πρωτεύουσα», είναι να καταστρέφουν ολοκληρωτικά τη νομική βάση αποδοχής (από τη διεθνή κοινότητα) της ύπαρξης του Ισραήλ ως κρατικής οντότητας.

Το παρουσιάζουν ως «πατριωτική» κίνηση, αλλά στην πράξη επιφέρουν το συντριπτικότερο πλήγμα στην ύπαρξη του Ισραήλ ως κράτος, έτσι ώστε κάποιος να μπορεί να την αμφισβητήσει νόμιμα.

Είναι απλό: Το κράτος του Ισραήλ (και το παλαιστινιακό κράτος σε όποια μορφή και αν είναι) αποτελεί υλοποίηση της θέλησης της διεθνούς κοινότητας (η οποία στην πλειοψηφία της είναι χριστιανική) να αποδεχθεί και αναγνωρίσει ισραηλινό και παλαιστινιακό κράτος υπό την  προϋπόθεση του corpus separatum (διότι δεν μπορούν οι χριστιανοί να δεχθούν την περιοχή των Αγίων Τόπων τους να την διοικεί η μειοψηφία Μουσουλμάνων-Ιουδαίων). Αν η προϋπόθεση δεν γίνεται σεβαστή (από το Ισραήλ στην περίπτωσή μας), τότε απλούστατα ακυρώνεται η διεθνής βάση και αποδοχή για την ύπαρξή του ως κρατικής οντότητας. Ομοίως και για το όποιο παλαιστινιακό κράτος. Είναι αμφιμονοσήμαντη σχέση: το corpus separatum υπάρχει για να υπάρχει νόμιμα το κράτος Ισραήλ/Παλαιστινίων και το κράτος  Ισραήλ/Παλαιστινίων υπάρχει νόμιμα μόνο αν υπάρχει το corpus separatum.

            Η κατάσταση είναι διαφωτιστική για την εφαρμογή του corpus separatum την οποία υπονόμευσαν πολύ περισσότερο ακραίοι κύκλοι στο Ισραήλ (ανάμεσά τους και οι εξτρεμιστές της Ateret Kohanim που στοχοποίησαν τον Ελληνισμό μέσω της στρατηγικής κλοπής της περιουσίας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων), εκθέτοντας τους πολίτες σε κινδύνους που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα υπήρχαν (τουλάχιστον όχι σε αυτή την ένταση, μορφή και έκταση) αν το corpus separatum είχε γίνει σεβαστό.

Τα ακραία ισραηλινά, αμερικανικά, αυστραλιανά, καναδικά συμφέροντα δυναμιτίζουν την ελληνική παρουσία και διοίκηση στους Άγιους Τόπους του Χριστιανισμού και την περιουσία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Το καθεστώς διοίκησης σύμφωνα με το corpus separatum εξαλείφει κάθε ισραηλινή απαίτηση για οποιασδήποτε μορφής έλεγχο ή ιδιοκτησιακή διεκδίκηση, διατηρώντας την ιστορική διαχείριση σε ορθόδοξα ελληνικά χέρια, όπως είναι αποδεκτό από όλους για αιώνες ολόκληρους. Το ίδιο ισχύει και αν οι Παλαιστίνιοι διεκδικήσουν τμήμα της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσάς τους.

            Όλα αυτά μάς δίνουν και την λύση-μονόδρομο: Άμεση επανενεργοποίηση του corpus separatum, ώστε να εξουδετερωθεί ίσως η μεγαλύτερη πηγή αποσταθεροποίησης και συγκρούσεων στην Μέση Ανατολή και μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο.

Η διοίκηση της διεθνούς περιοχής corpus separatum είναι θέμα-κλειδί για την  αποδοχή από τη διεθνή κοινότητα και την απομόνωση των εξτρεμιστικών κύκλων. Θα μπορεί να στηρίζεται σε λειτουργίες Άμεσης Δημοκρατίας ανάμεσα στους κατοίκους της περιοχής και πολίτες από όλες τις χώρες που αποδέχονται το status της περιοχής ως corpus separatum, σε εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ.

            Η ελληνική κλασσική Παιδεία και οι ελληνογενείς ανθρωποκεντρικές επιστήμες (όπως διαμορφώθηκαν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα) θα μπορούν να είναι τα θεμέλια του εκπαιδευτικού της συστήματος για την διαμόρφωση πολιτών που θα έχουν τις ηθικές και πνευματικές βάσεις ώστε να ασκούν διοίκηση.

            Η ύπαρξη αυτής της διεθνούς πόλης-κράτους θα μπορεί να προσφέρει πολυτιμότατες υπηρεσίες στους πολίτες όλου του κόσμου και στην προστασία δικαιωμάτων και της ελευθερίας κυρίως στον τομέα των διαδικτυακών επικοινωνιών, ως ένα είδος ασύλου από την βαρβαρότητα της «κουλτούρας ακύρωσης» (cancel culture) και λογοκρισίας που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στα κοινωνικά δίκτυα κλπ.

Θα μπορούσε να εφαρμοστεί υποχρέωση των μεγάλων εταιριών να έχουν κέντρα δεδομένων τους (data centres) σε αυτή τη διεθνή πόλη-κράτος όπου καμμία κυβέρνηση, πολυεθνική εταιρία κλπ δεν θα έχει νομική πρόσβαση και θα υπάρχουν συγκεκριμένες νομικές διαδικασίες για προστασία της ελευθερίας έκφρασης και αποφυγή κατάχρησης εξουσίας, όταν υπάρχουν καταγγελίες. Θα είναι ένα άσυλο δεδομένων, που θα προστατεύει την ελεύθερη έκφραση όλων των χρηστών του διαδικτύου, μέσω ανοιχτών και δημοκρατικών τεχνικών και νομικών διαδικασιών, χωρίς τις γνωστές αυθαιρεσίες.

            Η οικονομία της διεθνούς πόλης-κράτους θα μπορεί να στηρίζεται από αγροτικές δραστηριότητες (για διατροφική αυτάρκεια) και από τις προαναφερθείσες υπηρεσίες προστασίας της ελεύθερης έκφρασης, όπως επίσης από τον Τουρισμό κυρίως για τους θρησκευτικούς τόπους.