Η Ελλάδα απέναντι στην αναμενόμενη επισιτιστική κρίση

Η κρίση με τον κορονοϊό (άσχετα αν είναι πραγματική και φυσική ή τεχνητή και κατευθυνόμενη) έδειξε χωρίς αμφιβολία ότι ένα πρώτα που θα πρέπει να περιμένουμε στο μέλλον θα είναι έλλειψη πρώτων υλών για τρόφιμα, διότι οι χώρες που τα παράγουν θα θελήσουν φυσικά να εξασφαλίσουν το δικό τους πληθυσμό και μετά να κάνουν εξαγωγές.

Όταν η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα μπορούσε να καλύπτει όλες τις διατροφικές ανάγκες της και να εξάγει το 17%. Σήμερα και κυρίως μετά από τη δεκαετία των Μνημονίων που κατέστρεψε τη χώρα και την αγροτική παραγωγή, είναι ζήτημα αν μπορούμε να καλύπτουμε το 30% των διατροφικών αναγκών μας. Ακόμη και το σιτάρι για να παράγουμε ψωμί πρέπει να το εισάγουμε στο μεγαλύτερο ποσοστό.

Αν σε αυτά βάλουμε και την εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων τα τελευταία χρόνια κατά των αγροτών και οποιασδήποτε μορφής Πρωτογενούς Παραγωγής από τη Γεωργία, Κτηνοτροφία, Αλιεία κλπ, βλέπουμε ότι το μέλλον δεν προοιωνίζεται θετικό για την Ελλάδα και πιθανόν η έλλειψη ειδών διατροφής να αποτελέσει την δικαιολογία για τις κυβερνήσεις ώστε να πουν ότι υποχρεώνονται σε "επώδυνους συμβιβασμούς" σε εθνικά θέματα, εργασιακά θέματα, κοινωνικά θέματα και άλλα.

Για τους υπουργούς που χειρίζονται τα θέματα αγροτικής ανάπτυξης και τροφίμων καλύτερα να μη μιλήσουμε γιατί δεν μπορούμε να μιλήσουμε με κόσμιες λέξεις. Όσο για τους ευρωβουλευτές μας ...