ΑΚΚΕΛ: Γιατί πρέπει να διαγραφεί και το ιδιωτικό και το δημόσιο χρέος

ΑΚΚΕΛ: Γιατί πρέπει να διαγραφεί και το ιδιωτικό και το δημόσιο χρέος

• Γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις
• Βρετανικές "χρυσές" αποζημιώσεις

Το Αγροτικό και Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδας (ΑΚΚΕΛ) τονίζει ότι μετά απο 3 μνημόνια, την πανδημία με πειραματικά άχρηστα lockdown, αλλά και τους λάθος χειρισμούς στο Ουκρανικό, η κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να αντιμετωπίσει και τις οικονομικές επιπτώσεις από τις αποφάσεις που η ίδια έχει έχει λάβει. Ειδικότερα διαμορφώνονται καταστάσεις ανυπέρβλητων δυσκολιών για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις σε σχέση με το χρέος που έχει συσσωρευτεί παράνομα πάνω τους κατά την περίοδο των Μνημονίων, πανδημίας και του πολέμου στην Ουκρανία για το οποίο σχεδόν στο σύνολο της η σημερινή κυβέρνηση φέρει ακέραιη ευθύνη μαζί, φυσικά με τις προηγούμενες μνημονιaκές κυβερνήσεις.

Η πρόσθετη έκτακτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι  το χρέος που έχει επιβληθεί στους πολίτες και τις επιχειρήσεις προέρχεται όχι από πραγματικό χρήμα στις Τράπεζες που έχει προέλθει από παραγωγικές δραστηριότητες διαφόρων ατόμων ή ομάδων, αλλά από άυλες ηλεκτρονικές καταγραφές στα συστήματα των Τραπεζών,  αυτό το υποτιθέμενο και απεχθές χρέος έχει ήδη πληρωθεί από τον Ελληνικό λαό με τις περιβόητες ανακεφαλαιοποίησεις και μάλιστα οι Τράπεζες χρωστούν επιπλέον στον λαό μας. Ανακεφαλαιοποίηση Τραπεζών, τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, έχει πραγματοποιηθεί τέσσερις φορές, τα έτη 2009, 2013, 2014, 2015 ,2021. Το ΑΚΚΕΛ υπογραμμίζει ότι είναι απολύτως απαραίτητη μία Σεισάχθεια, με διαγραφή του χρέους όλων των πολιτών και των επιχειρήσεων το οποίο έχει επιβληθεί παράνομα την εποχή των μνημονίων και φυσικά με τις κυβερνητικές αποφάσεις σε σχέση με την αντιμετώπιση του κορονοϊού και τώρα με την εμπόλεμη κατάσταση στην Ουκρανία που η κυβέρνηση στέλνοντας οπλισμό στους Ουκρανούς, κλείνοντας τον εναέριο χώρο στα Ρωσικά αεροσκάφη και με την απέλαση των Ρώσων διπλωμάτων κατέστησε την Ελλάδα εχθρική χώρα προς την Ρωσία, δημιουργώντας τεράστια οικονομική βλάβη στην χώρα και στους Έλληνες πολίτες.

Επιπλέον είναι απαραίτητη η εξέταση της πλήρους αναμόρφωσης, αναδιοργάνωσης και επανίδρυσης του τραπεζικού τομέα, σε εντελώς νέα βάση, με το κοινωνικό συμφέρον να προέχει, μαζί με την διαρκή έρευνα και επίτευξη διαφάνειας και καταπολέμησης της διαφθοράς των καρτέλ και κάθε άλλης νοσηρής πρακτικής, που σε μεγάλο βαθμό σήμερα αποτελούν κανόνα στην αντικοινωνική και αντεθνική λειτουργία του τραπεζικού συστήματος.

 

            Θα πρέπει η Ελλάδα να πληρώσει το εξωτερικό της χρέος;

 Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, το απεχθές χρέος, επίσης γνωστό ως παράνομο χρέος, είναι μία νομική θεωρία σύμφωνα με την οποία το εθνικό χρέος που έχει δημιουργηθεί από ένα καθεστώς για λόγους που δεν εξυπηρετούν τα εθνικά συμφέροντα, δεν πρέπει να είναι εκτελέσιμο. Επομένως, τέτοιου είδους χρέη θεωρούνται προσωπικά χρέη του καθεστώτος που τα δημιούργησε και όχι κρατικά χρέη. Κατά κάποιον τρόπο, η έννοια είναι ανάλογη με τη μη εγκυρότητα των συμβολαίων που υπογράφονται υπό συνθήκες εξαναγκασμού.

Όταν ένα δεσποτικό καθεστώς συνάπτει ένα χρέος, όχι για τις ανάγκες ή προς όφελος του κράτους, αλλά απεναντίας για να ενισχυθεί το ίδιο το καθεστώς- για παράδειγμα για να καταστείλει μια λαϊκή εξέγερση, για να σώσει τράπεζες, να αγοράζει εμβόλια απο το φιλικό τους περιβάλλον κλπ- αυτό το χρέος θεωρείται απεχθές από τον λαό ολόκληρου του κράτους. Επίσης, δεν δεσμεύει το έθνος, διότι είναι ένα χρέος του καθεστώτος, ένα προσωπικό χρέος συσσωρευμένο από τον κυβερνήτη. Συνεπώς, υποχωρεί με την κατάλυση του καθεστώτος. Ο λόγος για τον οποίο αυτά τα απεχθή χρέη δεν μπορούν να συνδεθούν με τη δικαιοδοσία του κράτους είναι ότι δεν τηρούν έναν από τους όρους που καθορίζουν τη νομιμότητα των κρατικών χρεών, εκείνον που υποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο τα χρέη πρέπει να υπογραφούν, και πού πρέπει να επενδυθούν οι εισπράξεις, για τις ανάγκες και προς όφελος του κράτους.

Τα απεχθή χρέη, υπογεγραμμένα και χρησιμοποιημένα για την εξυπηρέτηση σκοπών οι οποίοι, εις γνώση του δανειστή, έρχονται σε αντίθεση με τις ανάγκες και το συμφέρον του έθνους, δεν είναι δεσμευτικά για το λαό -όταν καταφέρει να καταλύσει την κυβέρνηση η οποία τα δημιούργησε- εκτός εάν τα χρέη δε ξεπερνούν τα όρια των πραγματικών οφελών που τα χρέη αυτά ενδεχομένως έχουν διαθέσει. Οι δανειστές θα έχουν διαπράξει μία εχθρική πράξη ενάντια στο λαό. Τα χρέη αυτά φυσικά και δεν μπορούν να γίνουν απαιτητά.

Όμως η Ελλάδα ενώ πληρώνει εδώ και χρόνια τις εξωτερικές της δανειακές υποχρεώσεις έχει να λαμβάνει απο την Γερμανία το κατοχικό δάνειο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου καθώς και τις αποζημιώσεις για τις καταστροφές, λεηλασίες και τα εγκλήματα πολέμου κατά της χώρας μας. Για το κατοχικό δάνειο η Τράπεζα Ελλάδος έχει πιστοποιήσει το ποσόν 228 εκατ. δολλάρια του 1944, στο οποίο συμφωνούν και πολλοί άλλοι μελετητές. Μόνο αυτό αντιστοιχεί σήμερα σε 13 δισ. ευρώ, και φυσικά θα αυξηθεί εάν εντοπιστούν και άλλες εκταμιεύσεις. Αν τώρα κανείς συμπεριλάβει μια πιο εύλογη αποζημίωση στα αναγνωρισμένα θύματα με τις πρακτικές που ακολουθούν οι διεθνείς οργανισμοί, το ποσό ανέρχεται σε 54 δισ. ευρώ. Για τις άλλες αποζημιώσεις και επανορθώσεις τα οφειλόμενα γίνονται τριψήφια δισεκατομμύρια.  Εάν το δάνειο  είχε συναφθεί σε μακροχρόνια αμερικανικά ομόλογα του 1944. Ετσι κάθε εκατομμύριο δολάρια της εποχής εκείνης ισοδυναμεί με 55 εκατ. ευρώ σήμερα. Είναι μια μέθοδος που κανείς διεθνής οργανισμός δεν μπορεί να αμφισβητήσει γιατί είναι αμερόληπτη ως προς τα δύο εθνικά νομίσματα της εποχής εκείνης.

 

            Οι εγγλέζικες οφειλές

Δεν είναι όμως μόνο οι Γερμανοί. Και οι Εγγλέζοι μάς "έκλεψαν" το 1943: τον χρυσό της Ελλάδας που είχαμε καταθέσει σε Βρετανική τράπεζα ώστε να τον προστατέψουμε από τους Γερμανούς Ναζί. Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν έρθει στη δημοσιότητα. Το ολικό φορτίο του αποθέματος της Ελλάδος ανήρχετο σε 611.000 ουγκιές χρυσού (περίπου 17,4 τόνους) σε μορφή ράβδων και λιρών. Μετά την απελευθέρωση, όταν η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε την επιστροφή του ελληνικού αποθεματικού σε χρυσό από τη Βρετανία, δέχτηκε με έκπληξη την απάντηση ότι «αυτό είχε χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη των εξόδων του Ελληνικού Στρατού Μέσης Ανατολής, και ότι το Στέμμα δεν όφειλε τίποτε στην Ελλάδα».

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι από την 9η Μαρτίου του 1942, η βρετανική κυβέρνηση είχε υπογράψει συμφωνία με την ελληνική. Σύμφωνα με την οποία αυτή αναλάμβανε όλα τα έξοδα εξοπλισμού και διατροφής των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.  (που τελούσαν άλλωστε υπό τις διαταγές του βρετανικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής).

Ως εκ τούτου, οι όποιες αιτιάσεις των Βρετανών στερούνταν νομικής βάσης. Από την άλλη πλευρά όμως, και η ελληνική κυβέρνηση (έτη 1945-1946) έβρισκε στη Βρετανία τη μόνη σύμμαχο χώρα με δυνατότητα βοήθειας. Για την αντιμετώπιση των πλείστων εσωτερικών προβλημάτων που αυτή αντιμετώπιζε, σχετικά με την αποκατάσταση της τάξης (πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής) στην πρόσφατα απελευθερωμένη Ελλάδα. Έκτοτε ο χρυσός της Ελλάδας δεν διεκδικήθηκε ποτέ απο τους Βρετανούς.

Μήπως θα πρέπει πρώτα να λάβουμε αυτά που έχουμε να περνούμε και μετά να πληρώσουμε αυτά που καθεστωτικές κυβερνήσεις δανείστηκαν και τα περισσότερα απο αυτά τα δάνεια κατέληξαν σε τσέπες πολιτικών στελεχών και κομματικών ημετέρων;